Traumaverwerking

Ook deze week weer een interessant stuk in de krant gelezen. Vorige week woensdag is mevrouw Ayala Fridman gepromoveerd aan de universiteit van Leiden op een onderzoek over de langetermijngevolgen van in dit geval oorlogstrauma's.

Zij vond dat mensen in 2 groepen kunnen worden verdeeld naar aanleiding van varianten van een bepaald gen. Mensen met de ene variant beleven hun trauma's vaak veel heftiger dan de mensen met de andere variant. Maar verrassend genoeg bleek juist dat mensen die hun trauma's minder heftig beleefden er op latere leeftijd meer last van houden. Waarschijnlijk worden mensen met meer intense traumatische herinneringen er meer toe gedreven om over hun ervaringen na te denken en deze te verwerken. In mijn praktijk heb ik nu al diverse cliënten mogen begeleiden op het gebied van traumaverwerking. Ook voor hen bleek dat het geen oplossing was om nare gebeurtenissen maar weg te blijven stoppen. Ze merkten effecten in het dagelijks leven. De een wordt overvallen door emoties die niet op de huidige situatie van toepassing lijken. De ander ervaart geen keuzevrijheid om het door hem- of haarzelf gewenste gedrag te vertonen en kampt dus met een innerlijk conflict (ik doe iets wat ik niet wil of ik doe iets niet wat ik wel wil). Soms was men zich niet bewust waar dit vandaan kwam, maar werd dit tijdens de gesprekken duidelijk. Wat een opluchting voor hen om te merken dat door deze nare ervaringen alsnog te verwerken er ruimte en vrijheid kwam, de nare emoties in het vervolg wegbleven en men in staat was te handelen hoe men zelf graag wilde.