Bijna iedereen leeft met bepaalde ideeën over hoe het leven in elkaar steekt. Meestal zijn deze onbewust. Zo gaan veel mensen er onbewust van uit dat ze onkwetsbaar zijn: 'mij gebeurt dat niet...'.

Iedereen weet wel dat er veel kommer en kwel is in de wereld: ziekte, tegenslag, ongelukken en rampen. Maar toch gaan we er onbewust van uit dat het andere mensen overkomt, ons niet. Tot het moment dat je zelf iets hebt meegemaakt, voelen de meesten van ons zich in hun huis of woonomgeving redelijk veilig. We weten dat er veel kleine en grote criminaliteit is, dat industrie en verkeer gevaren op kunnen leveren. Maar bij de overburen wordt ingebroken, niet bij ons. We gaan er onbewust van uit dat we onkwetsbaar zijn. Veel mensen ervaren hun leven als voorspelbaar. Als we 's morgens naar ons werk gaan, denken we dat we de hele dag zullen werken en dat we 's avonds weer gezond en wel thuis komen. We maken plannen voor de toekomst, sparen voor later. Hebben gedachten en fantasieën over onze loopbaan, over de ontwikkeling en toekomst van onze kinderen. We hebben als het ware een plan voor ons leven en voeren dat uit. Mensen gaan er in zekere zin vanuit dat er rechtvaardigheid is in deze wereld. Als je eerlijk en aardig bent voor je medemens en anderen niet benadeelt, waarom zou iemand jou dan kwaad willen doen? ''Wie goed doet, goed ontmoet'', toch? Tenslotte zijn er veel mensen die denken dat het leven een zin of doel heeft. Dat het geen toeval is dat wij op de planeet aarde vertoeven, maar dat dit een bedoeling heeft. Vrijwel alle godsdiensten bieden een antwoord op de vraag waarom de mens op deze wereld is.

Al deze onbewuste zekerheden: 'ik ben onkwetsbaar en veilig, mijn leven is voorspelbaar en zinvol, de wereld is rechtvaardig' komen door het meemaken van een traumatische ervaring op de tocht te staan. Dan blijken bepaalde zekerheden opeens illusies te zijn. Asl je bij een ernstig verkeersongeval betrokken raakt of wanneer je met een roofoverval te maken krijgt, dringt in één klap tot je door dat je niét onkwetsbaar bent. Dat het leven zo maar ineens afgelopen kan zijn. Dat veiligheid een zeer relatief begrip is. Dat je leven heel anders kan lopen dan je altijd gedacht hebt, dat het vaak absoluut niet rechtvaardig is wat het leven mensen toebedeelt en ook dat daarin vaak moeilijk een zin, nut of betekenis te ontdekken is.

Een traumatische ervaring maakt zoveel indruk omdat het mensen losslaat van het veilige anker van hun levensverwachtingen. Het gevolg is dat mensen vaak onzeker en bang worden. Daarnaast verliezen mensen door een traumatische gebeurtenis ook het vertrouwen in de medemens, vooral bij bijvoorbeeld geweldsmisdrijven of seksueel misbruik. Slachtoffers daarvan raken hun onbevangenheid in menselijke contacten kwijt.

Tachtig procent van de mensen die een schokkende gebeurtenis meemaken kunnen een dergelijke ervaring zelf verwerken, op eigen kracht en met steun van partner, vrienden en familie. Slechts twintig procent van de mensen houdt er ernstige, aanhoudende problemen aan over. Voor deze groep is het erg belangrijk om hulp te zoeken. Want gelukkig is er wat aan te doen!